Meer over mij.
De laatste tijd wordt mij nogal eens gevraagd waarom ik eigenlijk een blog gebruik voor het schrijven van een boek. Nou, dat zit zo.
Meestal heb ik nogal wat te vertellen. Maar vaak is dat zoveel dat de gemiddelde gesprekspartner na zo'n minuut of drie wat wazig voor zich uit begint te staren en vervolgens behoedzaam een poging doet het gesprek een andere wending te geven. Nu is dat op zich niet zo verwonderlijk, want afgezien van mijn niet meer dan gemiddelde verbale vaardigheden is het onderwerp waarover ik verhaal niet alledaags en doorgaans nogal diepgravend. Maar laat ik mij eerst even voostellen dat is wel zo netjes.
Wie ben ik?
Johannes Orlebeke. Bouwjaar 1952. Ik ben vrijwel heel mijn leven als zelfstandig ondernemer werkzaam geweest. Ik ben getrouwd, inmiddels al weer 48 jaar met Marijke en heb twee dochters Femke en Wietske en vier kleinkinderen. Allemaal meiden. Na mijn pensionering kreeg ik wat meer tijd voor mijn hobby’s, lezen , schrijven, geschiedenis, zeilen en tuinieren. Ik zal in de loop van het blogproces nog wat details toevoegen voor wie daarin is geïnteresseerd.
Waarom dit Blog?
Toen ik een tijd geleden hier begon te schrijven had ik net enkele weken daarvoor het concept van mijn historische roman "Balthasar"-- die zich afspeelt hier in ons Zeeuws Vlaanderen ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog--- voorlopig even op de plank gelegd. Het besef dat nóg meer research naar de historische achtergronden en misschien ook wel het inzicht dat een wat groter talent voor fantasie, onontbeerlijk voor het schrijven van fictie, hier acuut aan de orde waren, had ik bijna halverwege besloten het project voorlopig even te staken en mij volledig te richten op het schrijven over mijn andere passie n.l.
"De kosmos, filosofie, spiritualiteit en godsbesef en hun relatie tot onze werkelijkheid en het heelal."
Enige tijd voordat ik dit blog begon schreef ik deze tekst:
“Van Einsteins relativiteitstheorie heb ik nooit zo veel begrepen. Ik ben bang dat mijn IQ verontrustend tekort schiet om die materie ook maar bij benadering te kunnen doorgronden. Toch spreekt het woord relativiteit als je er goed over nadenkt heel erg tot de verbeelding. Zonder van Dale erop na te slaan denk ik dat je dit zelfstandig naamwoord het best zou kunnen omschrijven met --een toestand die wordt afgemeten aan iets anders— Welbeschouwd zijn heel veel dingen om ons heen relatief.
Neem nou tijd
Een mensenleeftijd duurt gemiddeld zo’n 2,5 Miljard seconden.(ja echt! reken maar na). Niet echt heel erg lang zoals de meesten van ons vinden. Maar het duurt in de ogen van een tiener toch wel even, terwijl een kleuter van drie een tijdspanne van tachtig jaar als een eeuwigheid beschouwt. Het is maar hoe je er naar kijkt. Hoe je het ziet en beoordeelt. Of.. (met nog veel meer rek) in welke dimensie je kijkt. De wetenschap kent op dit moment drie dimensies van ruimte (vooruit, opzij en omhoog) en één van tijd. Zonder dat het tot nu toe bewezen is zijn wetenschappers er vrij zeker van dat er nog een aantal dimensies moeten bestaan. Zo is er waarschijnlijk ook een dimensie waarin op nog een andere manier naar tijd gekeken wordt. (dit klopte niet helemaal, we gaan het later zien). Wat voor ons een leven lang is zou zo in een andere (tijds) dimensie een oogwenk kunnen zijn.
Of neem nou afstand.
Een veertiger die, om wat gezonder te leven, na drie maanden ploeteren zijn eerste vijf kilometer volbrengt beziet die afstand heel anders dan de marathon recordhouder die het loopje als een simpele opwarming aan zijn volgende recordpoging laat voorafgaan. Tot een nog uitdagender afstand dan een bezoek aan Mars in deze eeuw zal het met de huidige techniek vrijwel zeker niet komen. Sterrenstelsels buiten ons zonnestelsel zijn met onze huidige technieken maar veeleer ook met onze dimensies ten enen male onbereikbaar. Maar dat wordt allemaal anders wanneer de wetenschap erin slaagt die andere dimensies te traceren. Het ligt er maar aan hoe je er naar kijkt!
Kortom, alles is betrekkelijk en relatief en het ligt er maar aan hoe je er naar kijkt.
Het glas is half vol of half leeg.
Ik ben zeventig en aan het eind van mijn leven. Of… ik ben zeventig, de mooiste tijd van mijn leven en heb nog heel wat voor de boeg.
Feyenoord wint haast nooit een prijs. Of… het hele bijzondere van zo nu en dan een succes is juist het leuke aan die club!
Conclusie.
Wanneer we met andere ogen (of dimensie) naar ons leven of de planeet kijken en meer relativeren zou het zo maar kunnen dat alles wat groot lijkt, plotseling niet meer zo groot is. En dat dingen die heel erg snel gaan heel andere afmetingen hebben. Dat alles wat in tijd of afstand veraf is, plotseling heel dichtbij is. Wanneer je voortborduurt op deze gedachte zou het zo maar kunnen dat in het suikerklontje dat ik nu door mijn koffie roer één of miljoenen werelden bestaan als die waarin wij nu leven”
En dat is een fascinerende gedachte!"
Toen ik mij vervolgens na enige vingeroefeningen en wat meer verdieping in de materie, bewust werd van het bizarre potentieel van het onderwerp, besloot ik een Blog te starten om op die manier de interesse van mijn lezers in het onderwerp te peilen.
Goed, maar waar gaan we het over hebben?
We behandelen simpele vragen over de kosmos, materie en geest die ieder die nadenkt zichzelf stelt:
Waarom zijn we hier?
Waar komen we vandaan en waar gaan we heen?
Heeft het heelal altijd bestaan en waar gaat het heen?
Wat dachten de Filosofen hierover?
Is het een goddelijk ontwerp of is het chaos en toeval?
Darwins evolutie of een schepping?
Materialistisch atheïsme of sturende macht?
Wie het zeker weet mag het zeggen.
De bizarre kwantum wereld.
Toch een alternatief?
Onze wereld is niet zoals wij denken.
Je zult in dit blog niet veel georganiseerde doelgerichte planning aantreffen. Wel zal ik indien nodig, highlights en verwijzing invoegen naar eerdere posts en websites. Veel meer zal ik de geïnteresseerde lezer trachten te informeren met interessante en luchtige, meest niet te uitgebreide korte berichten en wetenswaardigheden in relatie tot het project. Kris kras door de materie en elk afzonderlijk te lezen. Het menu geeft basisinformatie voor beter begrip met links naar de teksten. Op de achtergrond volgt dan voor de echt geïnteresseerden zo nu en dan een volledig hoofdstuk van het boek.
Wat wil ik met dit blog bereiken?
Het zal je niet ontgaan zijn dat het onderwerp mij nogal onzeker maakte. Telkens wanneer ik weer een volgend boek probeerde te lezen en opnieuw tot de conclusie kwam dat ik te hoog gegrepen had kreeg ik de neiging de boel er aan te geven. Een groot deel van het probleem was dat ik te vaak niet wist waar te beginnen. En dat ik er geen flauw idee van had welke boeken voor mij geschikt waren. Dat ik mij bovendien steeds afvroeg of ik wel de juiste vragen stelde. Dan wordt het natuurlijk ook erg moeilijk om de goede antwoorden te vinden die je nodig hebt voor je research. Zo bedacht ik mij dat ik er eerst en vooral voor zorgen zou mijn doelgroep te bepalen. Ik nam mijn contacten er bij en selecteerde uit alle gegevens een lijstje van vijf (je leest het goed slechts vijf!) mensen die mogelijkerwijs de moeite zouden willen nemen zo nu en dan een stukje van mij te willen lezen en van feedback te willen voorzien. Ik zou mijn blog, en daarmee ook mijn boek, op die manier heel voorzichtig kunnen verbeteren. Ik zou het zo rustig de bühne op kunnen schuiven en vanachter de coulissen stiekem de reacties kunnen gadeslaan. Vijf lezers was meer dan genoeg want ik nam mij voor alle reacties, misschien af en toe beleefd lovende maar veel méér nog de negatieve, te gebruiken om mijn schrijfstijl én gedachten over het onderwerp te verbeteren en mijn onderwerpen nóg duidelijker te presenteren. Ze te gebruiken als stuwmotor voor mijn producties. Mijn schuchtere vraag aan hen in die beginperiode om mij te steunen met suggesties ideeën en advies, leverde mij een schat aan materiaal op waarmee ik al heel snel op een volgende versnelling kon overschakelen. Het werden er uiteindelijk slechts drie...
Omheining van het speelveld.
Het onderwerp van het boek was inmiddels duidelijk. Maar omdat ik letterlijk verzoop in de aan mijn onderwerp gerelateerde content werd ik gedwongen mijn gebied verder te omheinen. Zo ontstond er heel geleidelijk aan een ruwe opzet met onderwerpen die zeker niet zouden ontbreken en waarvan ik zeker was dat ze in het "Grote Verhaal" dat in mijn hoofd zat zouden passen. De ruwe schets was er! Maar wat werd precies de inhoud?
Welnu, mijn "ruwe schets" is net wat meer dan honderd woorden als synopsis van het boek...
Een zoektocht naar de bron van het bestaan en onze werkelijkheid.
In het besef van de duistere, onbegrijpelijke en onmetelijke dimensies en onbestaanbaarheden van het heelal en de zaken die ons omringen heb ik door middel van deze verkenning van de kosmos en materie een manier proberen te vinden om meer licht te schijnen op de duisternis van door religie en spiritualiteit opgeroepen vragen waarover wij ons sinds mensenheugenis het hoofd breken. Oorsprong en vervolg van een realiteit zoals wij die ervaren en beleven, die door de wetenschap en filosofen vanaf begin van de vorige eeuw wederom, deze keer nog dringender, ter discussie werd gesteld. Einstein gaf de voorzet en de onomstotelijk bewijzen van de kwantummechanica gaven ons een blik op een wereld die heel anders is dan wij ons ook tot op dit moment nog realiseren. Reden te meer om het materialistische wereldbeeld van de Newton generatie aan een grondig onderzoek te onderwerpen en de voorheen als metafysisch zweverige denkrichtingen hoopvol en aandachtig te onderzoeken.
